Μια παράσταση που εμπνέεται από τις ιδέες του φιλοσόφου Byung-Chul Han για την «κοινωνία της κόπωσης» και καταθέτει ένα ρέκβιεμ για τον σύγχρονο κόσμο που κρύβει την κούρασή του κάτω από τη σκόνη της υπερδραστηριότητας και της παραγωγικότητας.

Tα πρόσωπα της παράστασης συναντιούνται σε έναν ιδιότυπο χώρο, ένα μουσείο του μέλλοντος στο οποίο οι ίδιοι οι εργαζόμενοι του μουσείου γίνονται προοδευτικά το κεντρικό έκθεμα. Η βαθιά επιθυμία του ανθρώπου να αναπαυθεί έστω και για μια στιγμή είναι μια σκέψη που δύσκολα αρθρώνεται δημόσια. Στον χώρο αυτό υπάρχει ένα οίκημα, ένα κοιμητήριο ζωντανών. Εκεί τους δίνεται η ευκαιρία να μελετήσουν την κατάσταση της κόπωσης, του burnout και της ψυχικής αποτελμάτωσης στην οποία έχουν περιέλθει. Εφόσον η κούραση είναι συστατικό της ανθρώπινης ζωής από τα πρώτα βήματα του είδους μας, τι συνέβη στην πορεία και έγινε ανυπόφορη; Από πότε η ξεκούραση μοιάζει μάταιη; Τι κουβαλούν όλες αυτές οι τσάντες στους ώμους; Τα πρόσωπα αποπειρώνται να απαντήσουν σε αυτά τα ερωτήματα, προκειμένου να αποκτήσουν έστω και για λίγο μια ειλικρινή σχέση με τους εαυτούς τους.

Η σκηνοθέτρια Μαριλένα Κατρανίδου υπογράφει μια παράσταση από και για τους απανταχού κουρασμένους ανθρώπους.