Ο Αισχύλος (525/4 π.Χ. – 456 π.Χ.) γεννήθηκε στην Ελευσίνα, την ιερή πόλη της λατρείας των μυστηρίων. Έζησε τα σημαντικότερα ιστορικά γεγονότα της Αθήνας, με αποφασιστικότερο κεφάλαιο της βιογραφίας του τη συμμετοχή του στους περσικούς πολέμους και τη ναυμαχία της Σαλαμίνας. Οι δραματουργικές και σκηνικές επιδόσεις του ξεπέρασαν όλους τους προγενέστερους ποιητές της τραγωδίας, την οποία ανανέωσε εισάγοντας δεύτερο υποκριτή (στα υστερότερα έργα του ενσωμάτωσε και τον τρίτο, που είχε εισαγάγει στο μεταξύ ο Σοφοκλής), μειώνοντας τον αριθμό των μελών του τραγικού Χορού, όπως λέγεται, από 50 σε 12, αλλάζοντας έτσι δραστικά τη δομή της τραγωδίας αφού περιορίστηκε το λυρικό μέρος προς όφελος της δράσης και εισάγοντας τη σκηνογραφία. Πυρήνας της κοσμοθεωρίας του είναι η ύπαρξη μιας παγκόσμιας τάξης, που για να επικρατήσει ακολουθεί  μια αλληλουχία  καθολικών ηθικών νόμων (ΥΒΡΙΣ-ΑΤΗ-ΝΕΜΕΣΙΣ). Αναδείχθηκε σε σύμβολο μιας ηρωικής εποχής, που οδήγησε στη νικηφόρο υπεράσπιση της ανεξαρτησίας της Αθήνας. 

 

Σωζόμενα έργα:
Πέρσες, Επτά επί Θήβας, Ικέτιδες, Προμηθεύς δεσμώτης, Ορέστεια (Αγαμέμνων, Χοηφόροι, Ευμενίδες).

 

Γιατί, μάγισσα πρόσχαρη, η Πλάνη
Ξεγελάει τον άνθρωπο με χάδια
Ώσπου στο δίχτυ να πιαστεί.
Από κει ο θνητός δεν ξεφεύγει ποτέ του. (Πέρσες)

Γιατί είναι και τούτο της τυραννίας
νόσημα, να μην ’μπιστεύεται τους φίλους. (Προμηθεύς δεσμώτης)