Συνεχίζεται η πρώτη ενότητα της Κοινής Θέας, της εικαστικής πρωτοβουλίας του Εθνικού Θεάτρου, έως τις 26 Φεβρουαρίου 2012 με εγκαταστάσεις στους χώρους των φουαγέ της Νέας και της Κεντρική Σκηνής του κτιρίου Τσίλλερ της Μάρθας Δημητροπούλου και του Κώστα Μπασάνου καθώς και τα έργα του Νίκου Κεσσανλή.

Επιμέλεια: Ελένη Κούκου – Κατερίνα Τσέλου


Η Κοινή Θέα παρουσιάζει τον Νίκο Κεσσανλή, εμβληματική μορφή της ελληνικής τέχνης του 1960. Εκπροσωπείται με δύο ενότητες έργων του αυτής της περιόδου.
H πρώτη ενότητα, από την σειρά Φαντασμαγορίες της Ταυτότητας, τον ανέδειξε σε πρωτοπόρο του κινήματος της Μηχανικής Τέχνης (Mec Art). Ο Κεσσανλής εισάγει τη χρήση της φωτογραφίας και εκτυπώνει πάνω σε φωτοευαίσθητο πανί, σκιές από «αναμορφωμένες» ανθρώπινες φιγούρες, με σαφή αναφορά στο θέατρο σκιών. H δεύτερη ενότητα Χειρονομίες, από τη συλλογή του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, αποτελείται ουσιαστικά από «αντι-αισθητικά» έργα. Ταλαιπωρημένα, βρόμικα και ταυτόχρονα συγκινητικά, υπενθυμίζουν την σημασία της αντίστασης στην ιστορική αμνησία. Η αντίδραση των καλλιτεχνών της γενιάς του 1960 στα κοινωνικά ζητήματα της εποχής τους γίνεται και πάλι επίκαιρη, σήμερα που η τέχνη σε μια εποχή κρίσης, καλείται να επαναδιαπραγματευθεί παρόμοια ζητήματα.

Η Μάρθα Δημητροπούλου παρουσιάζει τη νέα εγκατάσταση The Forest I σχεδιασμένη για τo φουαγέ του Α εξώστη της Κεντρικής Σκηνής σε διάλογο με την παράσταση Περικλής του Σαίξπηρ. Χρησιμοποιεί  πευκοβελόνες, υλικό φυσικό, ταπεινό και τόσο οικείο στην Μεσογειακή κουλτούρα. Μέσω της συσσώρευσης, η λεπτεπίλεπτη και αέρινη φόρμα της πευκοβελόνας δημιουργεί μια συνεκτική μάζα που εκτός από οπτική δύναμη, έχει και το γνωστό χαρακτηριστικό άρωμα. Το έργο καταλαμβάνει το φουαγέ σε όλο του το μήκος μεταφέροντας το έξω στο μέσα, προσφέροντας στον θεατή μια καινούργια εμπειρία του χώρου. Ο διάδρομος που σχηματίζουν οι πευκοβελόνες καταλήγει σε ένα κάστρο φτιαγμένο κι αυτό από το ίδιο υλικό. Υπαινικτικά, το σύμβολο του πλούτου και της εξουσίας υπονομεύεται από το εύθραυστο και το εφήμερο.

O Κώστας Μπασάνος, στο γενικότερο πλαίσιο της δουλειάς του που διερευνά τη σχέση κειμένου και αρχιτεκτονικής, δημιουργεί ειδικά για τον χώρο του φουαγέ της Νέας Σκηνής μια εγκατάσταση με τίτλο This is the way the world ends, χρησιμοποιώντας τους τελευταίους -και τόσο επίκαιρους - στίχους του ποιήματος του Τ.Σ. Έλιοτ Οι κούφιοι άνθρωποι από τη συλλογή Έρημη Χώρα. Η ποίηση συνυπάρχει, και εντείνεται, με την σκληρότητα οικοδομικών ξύλων, βαμμένων με μαύρο μελάνι. Το έργο προσαρμόζεται στο χώρο και αναπτύσσεται με τρόπο που επαναπροσδιορίζει τον αρχιτεκτονικό χαρακτήρα του φουαγέ. Η επανάληψη και η αποσπασματικότητά του καλούν τον θεατή να βιώσει και να ανασυνθέσει τον στίχο του Έλιοτ καθώς περιδιαβαίνει το χώρο.

Η είσοδος στην Κοινή Θέα είναι δωρεάν. Ώρες λειτουργίας: ημέρες και ώρες παραστάσεων.

Εθνικό Θέατρο – Κτίριο Τσίλλερ
Αγ. Κωνσταντίνου 22-24 (Μετρό, σταθμός Ομόνοια)
www.n-t.gr, www.commonviewn-t.gr, www.commonviewn-t.blogspot.com     

Τελευταία ενημέρωση: 01/01/2005