O Πρόεδρος Θανάσης Παπαγεωργίου, το Διοικητικό Συμβούλιο και ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής Στάθης Λιβαθινός εκφράζουν την οδύνη τους για την απώλεια της Άννας Συνοδινού.

Η Άννα Συνοδινού αποτελούσε μία από τις πλέον εξέχουσες μορφές του ελληνικού θεάτρου, μια μεγάλη Κυρία και κορυφαία πρωταγωνίστρια του Εθνικού.

Στο θέατρο που από σήμερα είναι φτωχότερο αφήνει κληρονομιά τους εκατοντάδες ρόλους και  ερμηνείες της.

Το Εθνικό Θέατρο εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια στην οικογένεια και στους οικείους της.

Άννα Συνοδινού
1927-2016

Η Άννα Συνοδινού γεννήθηκε στο Λουτράκι Κορινθίας το 1927. Αριστούχος της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου, με δάσκαλο τον σπουδαίο σκηνοθέτη Δημήτρη Ροντήρη, εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο θίασο του Εθνικού Θεάτρου, στην Ορέστεια του Αισχύλου το 1949, στο Ηρώδειο, συμμετέχοντας στο Χορό του έργου ως Κορυφαία.
            
Στη συνέχεια, ερμήνευσε σημαντικούς ρόλους του ελληνικού και ξένου ρεπερτορίου και καθιερώθηκε ως πρωταγωνίστρια του αρχαίου δράματος,  σε έργα-σταθμούς της αρχαίας τραγωδίας και κωμωδίας, όπως Εκάβη, Αντιγόνη (όπου έκανε τη μεγαλύτερη και ανεπανάληπτη επιτυχία της), Ιφιγένεια εν Αυλίδι, Ιφιγένεια εν Ταύροις, Φοίνισσες, Ελένη, ʼλκηστις, Ανδρομάχη, Ηλέκτρα, Ορέστεια, Λυσιστράτη, Εκκλησιάζουσες, κ.α.

Στο πολυσύνθετο ερμηνευτικό παραστασιολόγιό της, συγκαταλέγονται κορυφαία έργα του διεθνούς ρεπερτορίου, όπως Το αστέρι της Σεβίλλης, του Λόπε Ντε Βέγκα, έργα του Σαίξπηρ, (Αντώνιος και Κλεοπάτρα, Οθέλλος), Ρόσμερσχολμ του Ίψεν, Δεσποινίς Τζούλια του Στρίντμπεργκ, Αντιγόνη του Μπρεχτ, καθώς και του σύγχρονου ελληνικού ρεπερτορίου, όπως Τρισεύγενη του Κωστή Παλαμά, Σίβυλλα του ʼγγελου Σικελιανού, Το μυστικό της Κοντέσας Βαλέραινας, του Γρηγορίου Ξενόπουλου, Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας του Δημητρίου Κορομηλά, κ.α.

Εκτός από την μακρόχρονη και σημαντική παρουσία της στις σκηνές του Εθνικού Θεάτρου, η Άννα Συνοδινού συνεργάστηκε με μεγάλους θιάσους της εποχής, όπως της Μαρίκας Κοτοπούλη,  του Λίνου Καρζή, και υπήρξε συν-θιασάρχης με τους  Μίμη Φωτόπουλο, Ντίνο Ηλιόπουλο, Νίκο Χατζίσκο.

Το 1965 εγκαινίασε το Θέατρο Λυκαβηττού, όπου στέγασε το θίασο της «Ελληνικής Σκηνής», με συμπρωταγωνιστή τον Θάνο Κωτσόπουλο και παρουσίασε έργα του αρχαίου δραματολογίου. Το 1967, το δικτατορικό καθεστώς διέκοψε τις παραστάσεις της στο Λυκαβηττό και την επόμενη χρονιά κατέσχεσε το θέατρο και απαγόρευσε τις παραστάσεις της στο εξωτερικό.

Τα τελευταία χρόνια συνεργάστηκε επίσης με το θίασο του Γ. Κιμούλη, το ΔΗΠΕΘΕ Πατρών και άλλους ιδιωτικούς θιάσους.

Λίγες, αλλά σημαντικές είναι και οι εμφανίσεις της στον κινηματογράφο και την τηλεόραση.

Η Άννα Συνοδινού, ανέπτυξε επίσης σημαντική πολιτική δραστηριότητα. Το 1974 εξελέγη βουλευτής Αθηνών, και το 1977 διορίστηκε Υφυπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών. Διετέλεσε επίσης δημοτική σύμβουλος του δήμου Αθηναίων.

Μέχρι το 1990 που παραιτήθηκε του βουλευτικού της αξιώματος, προσέφερε σημαντικές υπηρεσίες υποστηρίζοντας την ανωτεροποίηση των Σχολών Θεάτρου και Χορού, την ασφάλιση των καλλιτεχνών, την ίδρυση Κρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης, την εισαγωγή καλλιτεχνικών μαθημάτων στη Μέση Εκπαίδευση, κ.ά.

Έλαβε πολλές τιμητικές διακρίσεις: Το Χρυσό Σταυρό Τάγματος Ευποιίας και Ταξιάρχη του Φοίνικος, παράσημο του Κέδρου του Λιβάνου, των Ιπποτών Ιταλίας, Δανίας και Γαλλίας, το Μετάλλιο Λουίτζι Πιραντέλλο. Έλαβε επίσης δύο φορές το έπαθλο Μαρίκας Κοτοπούλη, τιμήθηκε από την Εταιρία Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων για τη συμβολή της στην ανάδειξη του ελληνικού θεατρικού Έργου, έγινε επίτιμο μέλος του φιλολογικού συλλόγου «Παρνασσός» καθώς και της Ένωσης Συντακτών για την προσφορά της στον Πολιτισμό και τη Δημοσιογραφία.

Η πολυσχιδής προσφορά της στην Τέχνη και το Πνεύμα, συμπληρώνεται από την εκπαιδευτική της δραστηριότητα, -δίδαξε υποκριτική στις δραματικές σχολές του Εθνικού Θεάτρου, του Πέλου Κατσέλη, και του Γιώργου Μπέλλου,- από την αρθρογραφία της επί σειράς ετών σε διάφορες εφημερίδες και στο περιοδικό «Πολιτικά Θέματα», καθώς και από τα δύο βιβλία της: «Πρόσωπα και προσωπεία» (1998) και «Αίνος στους ʼξιους» (1999).

Η παρουσία της Άννας Συνοδινού στο Εθνικό Θέατρο:

Συρανό ντε Μπερζεράκ (1948)  
Η στρίγγλα που έγινε αρνάκι (1948)
Ορέστεια: Χοηφόροι-Ευμενίδες (1949)
Το αστέρι της Σεβίλλης (1954)
Ο μπαμπάς εκπαιδεύεται (1954)
Εκάβη (1955)
Αντιγόνη (1956)  
Ο Ανδροκλής και το λιοντάρι (1956)
Δεσποινίς Τζούλια - ʼμαξα (1957)
Ιφιγένεια η εν Αυλίδι (1957)
Εκάβη (1957)
Αντιγόνη (1957)
Τρισεύγενη (1958)
Ιφιγένεια η εν Αυλίδι (1958)
Ιφιγένεια η εν Ταύροις (1958)
Οθέλλος (1958)
Δόνα Ροζίτα (1959)
Ορέστεια (1959)
Ορέστεια: Αγαμέμνων (1959)  
Αντιγόνη (1959)
Έξη πρόσωπα ζητούν συγγραφέα (1959)  
Φοίνισσαι (1960)  
Εκάβη (1960)
Λυσιστράτη - Δύσκολος (1960)  
Γέρμα (1961)
Ιφιγένεια η εν Αυλίδι (1961)
Ηλέκτρα (1961)
Ρόσμερσχολμ (1962)
Ελένη (1962)
Το όνειρο (1963)
ʼλκηστις (1963)
Ανδρομάχη (1963)
Αντώνιος και Κλεοπάτρα (1963)
Χριστός πάσχων (1964)
Ανδρομάχη (1964)
Ικέτιδες (1964)
ʼλκηστις (1964)  
Όπως σας αρέσει (1973)
Καμίνο Ρεάλ (1974)
Προμηθεύς δεσμώτης (1974)
Αντιγόνη (1974)
Ελένη (1977)
Ιφιγένεια εν Ταύροις (1981)
Σίβυλλα (1981)
Τρωάδες (1991)  
Το μυστικό της κοντέσσας Βαλέραινας (1992)
Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας (1992)
Εκκλησιάζουσες (1993)
Εκάβη (1994)
 

Τελευταία ενημέρωση: 29/08/2023